Krok 2. Wybieramy się po psa, cz. 2. Hodowcy.

Na co zwrócić uwagę umawiając się z hodowcą? Jak powinna wyglądać hodowla? Czy rodzice szczeniąt są ważni? Rasowy, czy mieszany? Odpowiedź zajdziesz w tym artykule!


1.       Jak powinna wyglądać hodowla psów?


Zacznijmy od tego, że miejsce, w którym znajdują się psy może byś skromne, schludne… ale musi być zadbane. Po miejscu, w którym znajdują się szczenięta, można rozpoznać stosunek hodowcy do jego psów.

Jeśli jest to wygrodzony kąt w starej stodole, gdzie nie ma miski ze świeżą wodą, a suka jest trzymana z dala od szczeniąt… Możesz być niemalże pewny, że masz do czynienia z „taśmową produkcją” szczeniąt. Tego typu hodowcom nie zależy na psach – zależy im na pieniądzach. Chcą je jedynie jak najszybciej wypchnąć poza własne podwórko.

Jeśli natomiast miejsce, gdzie znajdują się szczenięta znajduje się blisko domu ( przy miotach wiosenno-letnich) lub w domu i jest zaopatrzone w miskę z wodą, karmę dla matki, suka ma swobodny dostęp do swoich szczeniąt… wtedy jest bardziej prawdopodobne, że właśnie spotkałeś się z odpowiednią osobą do prowadzenia hodowli.

2.       Od czego zacząć spotkanie z hodowcą?


Od rozmowy… Nie unoś się honorem, nie oburzaj, nie denerwuj, kiedy hodowca zadaje ci te pytania:
- gdzie i jak mieszkasz?
- ile osób liczy Twoja rodzina?
- ile masz miejsca w domu?
- ile masz czasu dla siebie, a ile będziesz mieć dla psa?
- czy masz lub czy planujesz mieć dzieci?
Te pytania i podobne, zadają jedynie hodowcy, którym zależy na swoich psach i nie chcą, aby te trafiły w niepowołane ręce.

Kolejnym punktem, który warto mieć w swoim planie spotkania jest spotkanie z suką, matką szczeniąt i jeśli to możliwe ich ojcem. Dlaczego jeśli to możliwe? Wiele hodowli jest związanych z obojgiem rodziców, ale są też takie, w których ojciec pochodzi z innej hodowli, znam przypadki, gdzie suka pochodziła z Polski, a właściciele znaleźli dla niej partnera w Niemczech. Dlaczego spotkanie z rodzicami jest ważne? Dorosły pies, rodzic, jest częścią Twojego przyszłego szczenięcia, poznając jego i jego historię, choroby, charakter, poznajesz po części swojego przyszłego psa. Warto poświęcić trochę czasu na obserwację zachowania i poznanie psich rodziców.

3.       Jak zachować się przy szczeniętach?


Wiele osób, z którymi rozmawiam, przy szczeniętach zachowuje się zupełnie inaczej. Znakomita większość ulega ich urokowi, magii ogromnych ocząt, zimnego, mokrego noska. Rozumiem takie zachowanie, bo maluchy, czy to ludzkie, czy psie, odmieniają najczęściej zachowanie całego otoczenia w swoim pobliżu. Psy, które spotykają dzieci, również zmieniają swoje zachowanie.

Musimy mieć na uwadze aspekt wpływu naszego zachowania na zachowanie naszego psa ( który poruszyłem w artykule Krok 2. Wybieramy się po psa cz. 1. Schronisko. Im bardziej podekscytowani jesteśmy, tym bardziej pobudzonego psa zobaczymy. Jeśli chcesz poznać psa takiego, jaki będzie na co dzień, zachowaj przy szczeniętach spokój. Z reguły wszystkie szczenięta albo uciekają, albo obskakują nowego przybysza, możesz okazać im swoją radość, ale zachowaj umiar.

Nie polecam kupowania szczeniąt z dziećmi. Dlaczego? Pierwszy powód podałem powyżej. Drugi powód to brak racjonalnego wybierania. Dzieci, i część dorosłych, kierują się zamiast głową, oczami i sercem. Nie jest to dobre podejście przy podejmowaniu decyzji na najbliższe 12, 14, a w przypadku kundelków i więcej lat ( mój stary kundelek, Łatek, odszedł mając 17 lat).

4.     Które szczenię wybrać?


Moje sugestie często zaskakują hodowców, oraz osoby, którym pomagam. Dlaczego? Bo preferuję psy o umiarkowanym temperamencie. Dlaczego? Takie psy jest łatwiej ułożyć, sprawiają mniej kłopotów, rzadko niszczą rzeczy ze swojego otoczenia.

Twój wybór zależy oczywiście od twojego usposobienia. Jeśli jesteś żywiołową osobą, która nie może usiedzieć na miejscu, żywiołowy pies będzie Twoim najlepszym kompanem. Jeśli chcesz się stać osobą spokojną, spokojny pies będzie dobrym wstępem do Twojej kuracji.
Spokojny nie znaczy katatonik… Do znudzenia będę Ci to powtarzał… Nie wpadaj w skrajności… Jeśli wybierasz psa spokojnego, niech będzie spokojny, ale niech wykazuje jakąkolwiek aktywność ;)

5.     Rasowy czy mieszany pies?


Jest kilka różnic, ale jedna zasadnicza różnica jest dla początkujących bardzo ważna, wynika ona z genetyki tych dwóch typów psów. Psy rasowe mają „czystą krew”, ich charakter był kształtowany przez setki, a czasami i tysiące lat. Po takich psach można spodziewać się określonych zachowań w określonych sytuacjach – oczywiście zależy to też od cech danego osobnika. Przy psach mieszanych, górę bierze zawsze jedna z ras składowych. Charakter mieszańców jest troszkę mniej przewidywalny, ale nie jest to przeszkoda, której nie można obejść… Musisz nauczyć się swojego psa.

Różnica druga, choć nie zawsze występuje, dotyczy już bardziej samej hodowli. Hodowcy psów rasowych, a raczej hodowcy z powołania, często oferują, że psy te będzie można zwrócić w przypadku chorób genetycznych, zmian w życiu właściciela itp. W przypadku hodowców „taśmowych”, tacy najczęściej wypuszczają mieszańce, po sprzedaniu psa najczęściej kontakt jest urywany.

6.     Jak znaleźć dobrą hodowlę?


Pewną gwarancją jest Związek Kynologiczny, oraz rejestracja hodowli w różnych stowarzyszeniach, np. poświęconych danej rasie… ale… Zawsze jest jakieś ale… Rejestracja hodowli zależy od właściciela, czasami jest to wymóg prawa – choćby w przypadku ras agresywnych. Obecnie znakomita większość hodowców sprzedają psy… bo mają z tego pieniążki, bo jest moda na tą rasę, bo coś tam… Dlatego zadawaj hodowcy jak najwięcej pytań, o rasę, o choroby, o badania. Prawdziwy hodowca nie urazi się nim, a wręcz przeciwnie, chętnie zapozna cię z historią danej rasy i swoimi doświadczeniami.

Odnośnie badań… W przypadku niektórych ras, jak np. owczarek niemiecki, warto zrobić szczenięciu rentgen bioder, aby zorientować się czy pies jest dotknięty dysplazją stawu biodrowego, jeśli tak to w jakim stopniu. Istnieje specjalna skala do oceny tego zjawiska o wartościach od 1 do 18 ( dokładnie już nie pamiętam). 1 to pies wolny od choroby, 18 to pies, nie nadający się do hodowli. Dysplazja jest groźna dla psów średnich, dużych i ciężkich. Może doprowadzić/objawiać się nawet częściowym lub całkowitym zanikiem stawu biodrowego.

Dlatego zanim wyruszysz na poszukiwania dokładnie, bardzo dokładnie poznaj rasę, której szukasz, włącznie z jej potrzebami, wymaganiami, chorobami… Pomoże Ci w tym nasza Encyklopedia ras, którą ciągle rozbudowujemy.

Jestem ciekawy czy podobał wam się artykuł i jaki były wasze przeżycia/przemyślenia przy spotkaniu z hodowcami?


Kopiowanie i wykorzystywanie bez zgody autora blogu zabronione!