17. Bearded Collie

BEARDED COLLIE (FCI 271)

KRAJ POCHODZENIA: Wielka Brytania.
KLASYFIKACJA FCI: Grupa I Psy pasterskie i zaganiające. Sekcja 1 Psy pasterskie.
Bez prób pracy.



WRAŻENIE OGÓLNE: 

Pies aktywny, suchej budowy. Choć mocny, nie powinien być nigdy ciężki, a między tułowiem i podłożem musi pozostawać „prześwit”. Charakterystyczną cechą jest żywe, pytające spojrzenie.

WAŻNE PROPORCJE:

Długość tułowia (od przedpiersia do guza siedzeniowego) do wysokości w kłębie jak 5 do 4; suki mogą być trochę dłuższe. Długość mózgoczaszki taka sama, jak jej szerokość między uszami.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: 

Bystry, pełen energii, pewny siebie i aktywny. Opanowany, inteligentny pies pracujący, bez śladu agresji czy nerwowości.

MÓZGOCZASZKA: 

Głowa proporcjonalna do wielkości psa. Jej wygląd pozwala przypuszczać, że bearded collie ma czym gryźć i czym myśleć.
Czaszka: Szeroka, płaska i kanciasta.
Stop: Umiarkowany.

TRZEWIOCZASZKA

Nos: Duży i kanciasty, czarny, u psów błękitnych i czekoladowych barwą odpowiada umaszczeniu.
Tak nos, jak i wargi w pełni wybarwione, bez jasnych plam.
Kufa: Mocna, tej samej długości, co mózgoczaszka.
Wargi: Barwy tej samej, co nos, bez jasnych plam.
Uzębienie: Zęby białe i duże, szczęki mocne, zgryz nożycowy z pełnym kontaktem wszystkich siekaczy. Dopuszczalny, ale niepożądany zgryz cęgowy.
Oczy: Ich barwa odpowiada umaszczeniu; osadzone szeroko, duże, nie wyłupiaste, o wyrazie łagodnym i przyjaznym. Pigmentacja powiek taka sama, jak nosa. Brwi lekko wzniesione i skierowane ku przodowi, nie zasłaniają oczu.
Uszy: Średniej wielkości, wiszące. Przy pobudzeniu trochę wzniesione u podstawy, na wysokość krawędzi czaszki, ale nie wyżej, optycznie poszerzają
głowę.

SZYJA: 

Średniej długości, dobrze umięśniona i trochę łukowato wysklepiona.

TUŁÓW: 

Długość tułowia spowodowana jest długą klatką piersiową, a nie długimi lędźwiami.
Grzbiet: Prosty.
Lędźwie: Mocne.
Klatka piersiowa: Żebra dobrze wysklepione, ale nie beczkowate, klatka piersiowa głęboka, zapewnia dość miejsca dla serca i płuc.

OGON: 

Nisko osadzony, nie skręcony ani załamany, i na tyle długi, aby ostatnim kręgiem sięgał przynajmniej stawu skokowego. Noszony nisko, z końcem zawiniętym ku górze, przy szybkim ruchu może być trochę wzniesiony, ale nigdy powyżej grzbietu. Obficie owłosiony.

KOŃCZYNY

KOŃCZYNY PRZEDNIE: Proste, pionowe, o mocnym kośćcu, równomiernie pokryte kosmatym włosem.
Łopatka: Długa, skośna.
Śródręcze: Elastyczne, ale nie słabe.
Łapa: Owalna, o mocnych opuszkach, palce zwarte i wysklepione, obficie owłosione, także pomiędzy opuszkami.
KOŃCZYNY TYLNE: Dobrze umięśnione.
Staw kolanowy: Dobrze kątowany.
Podudzie: Mocne.
Śródstopie: Pionowe, w normalnej postawie znajduje się tuż za pionową linią, poprowadzoną od guza siedzeniowego do podłoża.
Łapa: Owalna, o mocnych opuszkach, palce zwarte i wysklepione, obficie owłosione, także pomiędzy opuszkami.

RUCH: 

Swobodny, wydajny, z dobrym wykrokiem, dający jak największą efektywność przy jak najmniejszym wysiłku.

SZATA: 

Dwuwarstwowa, z miękkim i gęstym podszerstkiem. Włos okrywowy gruby, twardy i kosmaty, prosty, nie wełnisty ani kędzierzawy, choć dopuszczalny lekko pofalowany. Sierść na tyle gęsta i długa, aby dawać dobrą ochronę przed niepogodą i podkreślać kształty ciała, ale nie aż tak długa, by je zacierać. Trymowanie i strzyżenie zabronione. Grzbiet nosa porośnięty włosem krótkim i rzadkim, trochę dłuższym na bokach, tyle, by zakrył wargi. Na żuchwie długi włos tworzy charakterystyczną dla rasy brodę.

MAŚĆ: 

Łupkowoszara, czerwonopłowa, czarna, błękitna, w różnych odcieniach szarości, czekoladowa i piaskowa z białymi znaczeniami lub bez nich. Białe znaczenia powinny być ograniczone do kufy, strzałki na głowie, końca ogona, klatki piersiowej i łap. Gdy biel tworzy kołnierz, nasady białych włosów nie powinny sięgać poza łopatki. Na tylnych nogach biel nie może sięgać na zewnętrznej stronie powyżej stawu skokowego. Dopuszczalne niezbyt rozległe podpalanie na oczyma, wewnątrz uszu, u nasady ogona i na nogach, gdzie rozdziela biel od maści zasadniczej.

WIELKOŚĆ: 

Idealna wysokość w kłębie 53-56 cm dla psa, 51-53 cm dla suki. Ważniejsza jest klasa i budowa psa, niemniej jednak znaczne odchylenia od podanego wzrostu nie są pożądane.

WADY: 

Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznawane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia, oraz wpływu na zdrowie i dobrostan psa oraz zdolność wykonywania tradycyjnej pracy.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE

- Agresja lub wyraźna lękliwość
- Każdy pies, wykazujący wady budowy lub zaburzenia charakteru, powinien być zdyskwalifikowany.