BEAGLE
Pochodzenie: Wielka Brytania.Użytkowość: Pies gończy.
Klasyfikacja FCI: Grupa 6 Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne. Sekcja 1.3. Małe psy gończe.
Obowiązują próby pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Sądzi się, że beagle powstał w drodze selekcjonowania najmniejszych foxhoundów do polowania z pieszym myśliwym, najczęściej na zająca. Do dzisiaj wykorzystywany jest do polowań w sforach, często organizowanych przez rozmaite stowarzyszenia i instytucje. Jest to mały pies pełen energii, entuzjazmu i wigoru, zawsze gotów do każdego zajęcia. Wszystkie cechy tego psa powinny składać się na obraz sportowca, a nie ma piękniejszego widoku niż sfora beagle gnająca za zdobyczą z głowami przy ziemi i ogonami postawionymi sztywno do góry. W czasie panowania Henryka VIII i Elżbiety I istniały także beagle szorstkowłose, niektóre tak małe, że mieściły się w kieszeni kurty myśliwskiej. Z czasem beagle stały się większe, ale do dzisiaj zdarzają się w miotach osobniki małe, nazywane „kieszonkowymi”.WRAŻENIE OGÓLNE:
Mocny, zwartej budowy, pies gończy, raczej szlachetny, nie ociężały.WAŻNE PROPORCJE:
Długość czaszki od guza potylicznego do stopu możliwie taka sama jak długość kufy do czubka nosa. Odległość od podłoża do łokcia wynosi ok. połowy wysokości w kłębie.ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Wesoły, odważny, energiczny i zdecydowany, czujny i inteligentny. Ruchliwy i sympatyczny. Jego specjalnością łowiecką jest gonienie po śladzie, głównie zajęcy. Temperament zrównoważony; nie agresywny ani bojaźliwy.GŁOWA:
Średniej długości, mocna, ale nie ciężka, delikatniejsza u suk, pozbawiona zmarszczek i fałd.Mózgoczaszka:
Czaszka: Lekko wysklepiona, średniej szerokości z nie znacznym guzem potylicznym. Stop wyraźnie zaznaczony, najlepiej, gdy znajduje się w połowie
długości głowy.
Trzewioczaszka:
Nos: szeroki, pożądany czarny, ale u jasno umarszczonych psów może być jaśniejszy; nozdrza szerokie.
Kufa: nie spiczasta.
Wargi: umiarkowane obwisłe.
Uzębienie: szczęki mocne, z doskonałym, regularnym zgryzem nożycowym. Siekacze ustawione pionowo.
Oczy: ciemno brązowe lub orzechowe, dość duże, nie są osadzone głęboko, ani wyłupiaste, szeroko rozstawione, o łagodnym i miłym wyrazie.
Uszy: długie, zza okrąglonymi końcami, osadzone nisko, sięgające w pozycji wyciągniętej prawie końca nosa, cienkie i zwisające wdzięcznie blisko policzków.
SZYJA:
Dostatecznie długa, aby umożliwić psu swobodne tropienie, lekko łukowata, z nie wielkim podgardlem.TUŁÓW:
Dobrze związany, wyważony.Grzbiet: prosty i poziomy.
Lędźwie: krótko związany, harmonijne mocne i giętkie.
Klatka piersiowa: głęboka, sięga poniżej łokci.
Żebra: dobrze wysklepione i zachodzące daleko do tyłu.
Brzuch: nie nadmiernie podkasany.
OGON:
Mocny, średniej długości. Osadzony wysoko, noszony wesoło, lecz nie zakręcony ani nachylony ponad grzbietem. Dobrze porośnięty włosem, szczególnie na spodniej stronie.KOŃCZYNY:
Kończyny przednieŁopatki: Skośnie ułożone nieprzeładowane.
Łokcie: Mocne, niewykręcone na zewnątrz ani niepodstawione pod tułów.
Przedramię: Kończyny przednie proste, pionowe o okrągłym Kośćcu.
Śródręcza: krótkie.
Łapy: mocne i zwarte, dobrze wysklepione o mocnych opuszkach – nie zajęcze, pazury krótkie.
Kończyny tylne:
Uda: muskularne.
Stawy kolanowe: dobrze kątowane.
Stawy skokowe: mocne, nisko umieszczone, równoległe.
Łapy: mocne i zwarte, dobrze wysklepione o mocnych opuszkach – nie zajęcze, pazury krótkie.
CHODY:
Grzbiet w ruchu mocny i prosty, niekołyszący się. Akcja frontu swobodna o długim wykroku, równoległe i niska; mocny napęd kończyn tylnych. Pies nie może poruszać się wąsko tyłem ani plątać lub zbyt wysoko podnosić kończyn przednich.SZATA:
Sierść: Krótka, gęsta, na każdą pogodę.Maść: Trójbarwna (czarna, płowa i biała) błękitna, płowa i biała; biała w łaty: borsucze, zajęcze, cytrynowe; cytrynowa z białym, czerwona z białym, płowa z białym, czarna z białym, jednolicie białym. Wszystkie wyżej wymienione kolory z wyjątkiem czysto białego mogą być przesiane. Żadna inna maść niedopuszczalna. Koniec ogona biały.
WYMIARY:
Wysokość w kłębie (pożądana) - minimalna 33 cm, - maksymalna 40 cm.WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane, jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie, sprawność i dobre samopoczucie psa i zdolności do wykonywania pracy, do której był przeznaczony.WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Agresja lub wyraźna lękliwość- Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub zaburzenia charakteru powinny być dyskwalifikowane.